Najpierw zatrzymala tramwaj, a kilka dni po?niej Lecha Walese z tlumem stoczniowcow konczacych "swoj" zwycieski strajk - wszystko to w odruchu solidarnosci z tymi, ktorzy latem 1980 roku rzucili wyzwanie calemu systemowi. Henryka Krzywonos, nikomu nieznana motornicza z gdanskiego WPK, tymi gestami sprzeciwu - pod gdanska opera i pod stoczniowa brama - sprawila, ze sierpniowy protest mogl sie przerodzic w wielki ruch na rzecz spolecznej zmiany. Timothy Snyder, wybitny amerykanski historyk Europy Srodkowej, pisal, ze "miekkim, zywotnym jadrem ruchu, owa jego czescia, ktora najtrudniej uchwycic i opisac, byl ludzki impuls solidarnosci: gotowosc do wzajemnego uznania i wola, by sobie pomoc. W tym sensie zycie Henryki Krzywonos polega na solidarnosci, tak dzis, jak i kiedys". Kiedys dlatego, ze bez zadnego zaplecza, inteligenckich lektur, sieci kontaktow i znanego nazwiska jako pierwsza przelamala biernosc kolezanek i kolegow, angazujac sie najpierw w sierpniowy strajk, a potem prace - dzien i noc - w nowym Zwiazku. Dzis - bo w dobie spolecznej apatii i prywatyzacji zyciowych strategii, przelamujac bezwlad biurokracji i obojetnosc rynku, wybrala pomaganie najslabszym, zakladajac rodzinny dom dziecka. Zawsze w cieniu, najpierw meskich gwiazd "Solidarnosci", a potem bohaterow transformacji z mediow, biznesu i parlamentu - dopiero po latach, gdy Kongres Kobiet przyznal jej tytul Polki Dwudziestolecia, doczekala sie naleznego uznania. "Rewolucja jest kobieta", mowila wowczas Krystyna Janda w porywajacej laudacji piora Kazimiery Szczuki. Dzieki Henryce Krzywonos wiemy, ze kobieta jest rowniez solidarnosc. - from Amzon